Тонг отди. Асабга ўйновчи чинқириғи билан уйғотгич биз кеча режа қилган вақт-бешдан адашмай, бир сония ҳам кечикмай уйғонишга мажбур қилмоқда. Ўчирамизу яна кўзларимизни юмамиз… Чунки биз ўзимиз яратган режага ўзимиз унчалик ҳам амал қилмаймиз. Бу ҳол тонгдан бошланади ва кун узоғи давом этади.
Биз ёшмиз. Куч-қувват, уйғоқ фикрга эга лаҳзамиз барча муҳокамада мулоҳаза юрита оламиз (агарда ўқиб уққан бўлсак). «Авесто»нинг уч тамойили бор:
«Эзгу фикр, эзгу сўз, эзгу амал». Буларнинг асоси қайсидир маънода эзгу фикрдир. Зеро, эзгулик онгу шууримизда шаклланар экан, сўзимизда ҳам, амалимизда ҳам эзгулик ҳукмрон бўлади. Бу сўзларга муносабат билдираркансиз, ё тасдиқлайсиз, ё инкор этасиз.
ТерДУда «Гумата» клуби фаолият юритади. Ҳар душанба бахскор ёшлар тўпланишиб, ўзаро фикр алмашишади. Талаб этилгани эса-ўзаро ҳурмат, мақсад-фикр эркинлигидир. Бунга ҳамма: талаба-ёшлар, меҳмонлар ва назоратчи ўқитувчилар ҳам амал қилмоғи зарур (Эшитишимча, шундай эди).
Мен ҳам дўстларим таклифига биноан бир клуб машғулотида иштирок этдим. Мавзу танланган: «Миграция: ресурсми ва ёки….?» Tасдиқ томон ва инкор томон таркиб топган. Ўз фикрларини оқлаб, фактлар, цитаталар келтиришмоқда. Ниманидир тасдиқлаб, ниманидир инкор этишмоқда. Бир-бирларининг фикрларини бошқа далиллар билан йўққа чиқаришмоқда. Қойил-э! Сўзга чечан тарафлар… Фақатгина бу тезкорлик (эҳтимол, белгиланган қисқа вақтда улгуриш учундир) сўзларни бир-бирига айқаш-уйқаш қилмоқдаки, менга тушуниш учун яна шунча вақт керакдай туюлди. Балки, шудир глобаллашув жараёнидаги жадаллашув, тезкорлик. Ортидан чалинган қарсаклар юзимга «Уйғон» деган каби тарсаки тортгандай бўлди. Миямда айланаётган фикрлар муҳокамаси шунчалар жадаллашдики, залдагилар ўз фикрини изоҳлаб бўлибди ҳамки, сезмабман. Минг бир истиҳола билан қўл кўтардим. Рухсатдан сўнг, ўзимни таништирдиму гапнинг индаллосига ўтдим. Мени қийнаётган саволдан бошладим: «Нега томонлар: тасдиқ ва инкор?, Улар нимани тасдиқ қилиши мумкин? Мавзу «Шукур Холмирзаевнинг «Ўзбеклар» ҳикоясида ижобий хислатлар кўпроқми ва ёки салбий». Бунга қандай тасдиқ, қандай инкор фикр бериш мумкин. Томонлар атиги иккита. Савол эса камида тўртта томонга етади. 1-томон Шукур Холмирзаевнинг «Ўзбеклар» ҳикоясида ижобий хислатлар кўпроқ,- дея тасдиқлашса, 2-томон буни инкор этади. 3-томон салбий хислатлар кўпроқ деса, 4- томон айнан шу фикрга қарши чиқади. Шундаймасми?! Аслида, тасдиқ ва инкор сўзлар ўзбек тилшунослигида шундай изоҳ топмайдими: «Ҳа, хўп, майли сингари сўзлар тасдиқ сўзлар; йўқ, мутлақо сингари сўзлар инкор сўзлар саналади. Бундай сўзлар диалогик нутқда –ми сўроқ юкламаси билан ифодаланган сўроқ гапларнинг жавоби бўлиб келади». Қани энди шу юқоридаги саволга ҳа, майли, йўқ ва ёки мутлақо деб жавоб бериб кўрингчи? Фикрингизни ифода эта олмайсиз». Жавоб ўрнида шошқалоқ йигитнинг: «Биз ҳам она тили ўқиганмиз, шунчадан бери шундайку! (Эээ дея қўл силтади, гўёки нимани ҳам билардинг дегандек…) Нима, бўлдими?! Бундан кейин «Ижобий томон» ва «Салбий томон» деб номлаймиз томонларни. Кўнглингиз тўлдими?» Залда кулгу…Яна бир кўзойнакли талаба, обрўси баланд, шекилли, бир сўз билан фикримга қарши чиқди: «Ҳаммаси тўғри тузилган. Ўзгартиш шартмас!!!»
-Қанақасига тўғри?! Бирдан миямга-ю тилимга шу сўз отилди.
-Суҳбатингизни кўчада давом эттирасизлар! –дея ўқитувчи аралашди. Фан ўқитувчисининг бу бахсни «суҳбат» дея изоҳлашининг ўзиёқ, «ўзаро ҳурмат»нинг бу ерда қанчалик устивор эканлигини исботлади-қўйди. Менга ўша ўқитувчи савол берди:
-Менга қаранг, тасаввур қилинг, сиз қишлоқдансиз. Касбингиз бўйича чет элдан катта пулга таклиф тушди. Кетиб юборардиз, шундаймасми?!
-Йўқ, мен кетмасдим…
-Эээ, чин дилдан гапиринг, дея гапимни бўғзимда қолдирган олий маълумотли педагог ҳали шубҳа билан фикрларни ҳурмат қиладими?! Аслида, асабийроқман, бирдан ловулладим:
-Мени тўла биласизми ёки мени пул учун у ёқдан бу ёққа чопиб юрганимни кўрганмидингиз, чин дилдан гапиринг, дейсиз. Худди ўзимни шантаж қилаётгандай ҳис қилдим, менга ёмон таъсир қилганини, овозим қалтираб чиққанини сездим…-Демак, Сиз пул кўпроқ ишлаш учун кетиб юборар экансизда, ҳаммамиз кетаверсак, ўша қишлоқни ким кўтаради. Сиздан таълим-тарбия олган талабалар шу руҳда бўлса, аниқ, чет элма чет эл пул излаб юраркан,-дедим. Кўзимга ҳеч нарса кўринмади, асабийлашаётганим яққол сезилиб турарди…
Клубдаги эзгу анъаналардан яна бири кейинги бахс мавзуси учун томошабин ёшлардандан фикр сўрашидир. Менга ҳам тўғри келганда кўз югуртириб мавзулар турфалигидан, ёшларнинг қизиқишлари камол топаётганидан қувондим. Бироқ, экранда эса ўша мавзулардан асар ҳам йўқ эди. Импровизацияни қаранг, тезкорликни қаранг (эҳтимол, бу кейинги машғулот учундир, -дерсиз. Мен ҳам шу ўй билан кейингисида қатнашдим. Ва йўқ, ўша жавоб-ЙЎҚ). Hега керак бундай кўзбўямачилик, фикр сўраб, қулоқларни бекитишу кўз юмишлик нимага керак?!
Эски ҳаммом, эски тос. Бу клубда ҳеч нарса ўзгармади. Ҳали-ҳануз ғолиб томонни қарсакловчи оломон-ёшлар-у фақат ўз позициясини ҳимоя қилиш учун ўзидан, ўзлигидан кечишга тайёр иштирокчилар. Уларнинг ҳар бири муҳокамадан сўнг, эзгу фикр билан эмас, ғалаба учун ёниб-куйган тарафларни гапириш билан уйларига йўл олади. Менинг эса ўша кунги воқеаларни унутгим келаверар, бироқ ачиниб кетаман бекорга кетаётган шунча вақтга. Барибир, сизнинг фикрингиз клуб жилови қўлида турганлар олдида аҳамиятсиз бўлса, нимага керак, уларнинг ўзи амал қилмайдиган шиорларига амал қилиб…